Clubgeschiedenis tennisvereniging Strijdo
Tennisvereniging Strijdo is één van de grootste sportverenigingen van Oosterhout. Veel leden van nu weten niet beter dan dat er aan de Vincent van Goghlaan gespeeld wordt op zeven banen en dat de vereniging bovendien de beschikking heeft over een zeer modern en mooi clubhuis.
Eind 1973, het gezin van Ed van Geel verhuist naar Oosterhout, waar het gezin zich in januari 1974 aanmeldt bij OTC De Warande. Toen al kende die club een ledenstop en een wachtlijst. Gelukkig kon het gezin wel direct lid worden bij Tendo in Dorst, zodat ze in elk geval konden tennissen. Alleen de afstand bleef een beetje een probleem. Bij Tendo ontmoette Ed van Geel de familie Bekers, toen ook woonachtig in Oosterhout. Samen met Jan Bekers en achterbuurman Harry Logger werd een commissie opgericht, die het initiatief had tot een nieuwe tennisclub in Oosterhout.
17 juni 1974
In het oude wijkhuis van Strijen aan de van Duivenvoordestraat vindt de oprichtingsvergadering plaats onder het toeziend oog van 58 mensen. De nieuwe tennisclub was geboren! Het eerste bestuur bestond uit de initiatiefnemers, aangevuld met Elly Ligtvoet en Charles Serrarens, met als eerste voorzitter Ed van Geel. Het 'bewerken' van de gemeente kon officieel van start gaan en dankzij publicaties in onder andere De Stem en Het kanton werd de geboorte van de nieuwe club kenbaar gemaakt. Er ging een 'geboortekaartje' naar alle raadsleden en andere notabelen waarin op de noodzaak van de accommodatie werd gewezen. Dommelbergen werd nog nauwelijks bewoond, maar de grote bouwactiviteit in die wijk kondigde het toekomstige belang aan van een tennisclub.
Naam van de club: STRIJDO (STRIJen - DOmmelbergen).
27 februari 1975
Spelen bij Warande. Op 27 februari 1975 werd in de Paulo Freireschool de eerste algemene ledenvergadering gehouden. Belangrijkste punten: vaststelling statuten en een contributie voor 1975 van 5 gulden per persoon. Op 9 maart van datzelfde jaar werd aan burgemeester Elkhuizen een Strijdo-tennisracket aangeboden met opnieuw de Strijdo-bede voor tennisbanen voor de inmiddels ruim 400! leden. Maar eigen banen lieten nog altijd op zich wachten. Zo was Strijdo nog altijd een tennisvereniging zonder faciliteit. Na lang overleg met de gemeente werd uiteindelijk besloten dat de vereniging op het warandecomplex de beschikking kreeg over ongeveer 30 baanuren per week. Voor de trainingslessen hadden zich inmiddels 215 leden aangemeld, zodat er alsnog een probleem ontstond. Uiteindelijk bood de VBF hulp. Er werd een akkoord gesloten met mevrouw Demmers, toenmalig voorzitster van de VBF-tennissers, dat alle trainingen op de banen van hun club afgewerkt mochten worden. Miep Bekers en Ton Brent hebben daar veel Strijdo-leden de eerste beginselen van het tennisspel bijgebracht. Kosten: 6 lessen voor 21 gulden. Langzaam maar zeker begon Strijdo zich te ontwikkelen tot een echte vereniging (zoals we het nu nog steeds kennen). De eerste spelmiddag voor de jeugd vond plaats op 18 juni 1975 en werd georganiseerd door de allereerste jeugdcommissie van Strijdo bestaande uit Loes Verbrugge, Jos Claerhoudt, Elly Ligtvoet en Willy van Zelst. Voor de ouderen werd op 24 mei een contactavond met Bingo georganiseerd door een feestcommissie bestaande uit Kees de Heijer, Louis Kanters, Jan Bekers en Willem van Zelst. Het allereerste Strijdo-toernooi vond plaats op 27 september van hetzelfde jaar. Strijdo had de beschikking over 3 banen bij OTC De Warande. Nadat slecht weer roet in het eten leek te gooien werd er na veel moeite gedaan te hebben, toch getennist. Ondanks het vele water, het onderhands serveren en vele zonden tegen de spelregels, was het eerste Strijdo-toernooi een feit. Het jaar werd afgesloten met een feestavond in Surae, verzorgd door de feestcommissie, nu onder leiding van Harry Logger. Ook toen hadden ze dus al wat wij nu noemen het Slotfeest. Die avond van 11 oktober vond dus het eerste (zo kenmerkende!?) Strijdo-feest plaats. Er zouden er nog velen volgen.
1976
Het seizoen werd nog gestart op de banen van de Warande, de VBF en de nieuwe tennishal in Dongen, maar met het vooruitzicht op eindelijk eigen banen. En zo geschiedde. Het gemeentebestuur ging, vooruitlopend op het plan Dommelbergen II, voorlopig 4 banen aanleggen in de polder aan de overkant van de Effentweg. Op 15 mei 1976 verrichtte de nieuwe burgemeester Mater de officiële opening van deze 4 banen (de huidige banen 3 tot en met 6). Op een zonnige dag keken vele genodigden onder andere naar een demonstratiewedstrijd van de Nederlands Kampioen Loek Sanders tegen Fred Hemmes. Strijdo had zijn eigen park! Bij een nieuwe club met een eigen park hoort ook een nieuw clubblad en dus werd er een redactiecommissie opgestart, bestaande uit Willy van Zelst, Marja van Zuilen, Paul van de Burg en Conny Romunde. 1 april 1976 was de dag waarop de allereerste Love Game van de 'persen rolde'. Overigens kreeg het clubblad pas bij de tweede uitgave, die al iets professioneler oogde dan de allereerste uitgave, deze definitieve naam. Maar er gebeurde dat jaar nog veel meer. De aansluiting met de KNLTB werd verkregen, de eerste laddercompetitie werd gestart en in september werden de eerste clubkampioenschappen gehouden, waarbij onder andere Marcel Verbrugge bij de jongens won! Het enige wat de vereniging nog niet had, en dat is natuurlijk niet onbelangrijk, was een eigen clubhuis. Tot nu toe fungeerde een caravan en een verplaatsbare garage voor bar en paviljoen. Ga maar eens na wat een gezellig en knus sfeertje dat moet zijn geweest met ruim 400 leden! Ook de sanitaire voorzieningen waren nog minimaal. Voor de heren niet zo'n probleem, diverse dames hebben echter gebruik moeten maken van toiletten van in de buurt wonende leden die belangeloos ter beschikking werden gesteld. In 1976 begon een bouwcommissie dan ook met de voorbereidingen van de bouw van een paviljoen. Doordat er verschillende problemen ontstonden, waarbij de financiën toch wel één van de grootste zorgenkindjes was, duurde het nog tot 4 maart 1978 voordat het paviljoen er daadwerkelijk kwam. Door het eigen park kreeg de vereniging echter wel een eigen identiteit en ook een toeloop van mensen die elders al hadden leren tennissen. Volwassen worden. Het jaar 1977 kan voor Strijdo worden omschreven als het jaar naar volwassenheid. De uitbouw tot een park met 7 banen was toegezegd, het bestuur werd uitgebreid van 5 tot 7 personen, het aantal commissies groeide sterk (11 in totaal aan het eind van het seizoen), het labelafhangsysteem werd ingevoerd, het clubvignet werd ontworpen en bovendien namen voor het eerst verschillende teams deel aan de competitie. Kortom, alle elementen van een tennisvereniging hadden dit seizoen vorm gekregen, op het paviljoen na (maar goed, daarvoor in de plaats hadden ze de "luxe" van een caravan en een garage). Strijdo was als club volwassen geworden! De jaren daarna waren vooral jaren van stabilisatie, zonder al te ingrijpende veranderingen. 1978 was dus het jaar waarin het clubhuis werd afgeleverd. In eerste instantie nog met wat problemen, zoals een slechte bestrating en niet al te best werkende toiletten. Maar goed, het stond er! Verlichting kwam er, nieuwe toernooien werden georganiseerd en nieuwe commissies werden opgericht. Het aantal competitieteams nam met het jaar toe en het leuke ervan was dat er verschillende kampioenen uit voortvloeiden. Zo kwam een tennisvereniging die zich aan het stabiliseren was, maar toch doorgroeide, uit bij het eerste lustrum. Dit lustrum ging gepaard met de geboorte van het VITS, het veteranentoernooi dat nu nog altijd jaarlijks wordt gehouden bij Strijdo. Maar ook toen bestond er binnen de club de creativiteit tot het verzinnen, organiseren en verzorgen van feestavonden. Zo was er in verband met het lustrum een kinderfeest, een discoavond en een enorm feest in een speciaal daarvoor neergezette feesttent. Je zou dus kunnen zeggen dat de huidige sfeer binnen Strijdo, de sfeer van feesten, drank, muziek, dansen, maar bovenal gezelligheid, al in de beginjaren van de club is ontstaan. Wat dat betreft kun je zeggen dat er weinig is veranderd in vergelijking met zo'n 25 á 30 jaar geleden. Organisatorisch. Waar uiteraard wel veel in is veranderd door de jaren heen, is het organisatorische gedeelte. De samenstelling van commissies en van het bestuur bijvoorbeeld. Eerder in het verhaal noemde ik al Ed van Geel als eerste voorzitter. Hieronder volgt een lijstje met alle voorzitters van 1974 tot aan nu:
17 juni 1974 |
Ed van Geel |
23 januari 1978 |
Wim Buiteman |
29 januari 1982 |
Eltjo Wubbena |
15 december 1986 |
Wally Kastelijns |
18 december 1989 |
Eltjo Wubbena |
14 december 1992 |
Marcel Verbrugge |
25 januari 1999 |
Tom Claveaux |
23 januari 2005 |
Jan Wassenaar |
22 maart 2011 |
Arjan Pelders |
27 maart 2017 |
Tom Claveaux |